Re: [Nettime-nl] Internetjournalistiek

[Erik van Heeswijk <erik@focus-in.nl>]

> Je kampt met een schrijnend gebrek aan inzicht in de verschillen
> tussen een column en artikel. Sinds wanneer moeten columns genuanceerd zijn?
> En wat is een 'bepaalde mix aan nuance' in hemelsnaam? Een beetje zus,
> een beetje zo? Iedereen te vriend houden? De kool en de geit sparen?
> Zo'n mix? Zo ja, dan heb je het precies over de mix die ieder debat
> zo niet onmogelijk dan toch wel heel erg oninteressant maakt.

Beste Francisco,
De waardering over mijn gebrek aan inzicht over stijl en genre laat ik
graag over aan mensen die mijn stukken langer dan 5 minuten hebben
gezien. Maar dat is ook irrelevant, want je bent je bekende
discussiemethode weer eens aan het toepassen: een karikatuur maken van
wat iemand zegt, en daar dan stevig op inhakken. Dat is amusant, maar je
loopt het risico een Don Quichot te worden. Nog eenmaal: Ik zal de
laatste zijn die zegt dat je iedereen te vriend moet houden, of dat je
altijd een hypergenuanceerd debat moet voeren waarin alle perspectieven
op de zaak behandeld moeten worden. En ik vermoed te weten wat een
column is. Waar ik het over heb, is dat ELK artikel/column/essay/boek
van de hand van een journalist dezelfde teneur is. Juist dat maakt het
in mijn ogen op een gegeven moment nogal voorspelbaar, humorloos en
makkelijk.
Het enige dat ik wil zeggen is dat het je vakmanschap eer aan zou doen
als er eens een keer een artikel van je hand verschijnt, waarin je iets
hoopvol, interessant, leuk of gemakkelijk vindt. Al is de verhouding
maar 1:10. Of dat je eens aangeeft waar het heengaat met het medium, na
de totale ineenstorting. Dan komen de stukken waarin iemand of iets
wordt aangepakt er weer eens scherper uit.

> Nogmaals, misschien stellen die aantallen wel helemaal niks
> voor en zijn ze even veelzeggend als de oplage van een
> huis-aan-huis blad. Wanneer je eenvoudige kwaliteitscriteria op
> de e-zines loslaat (en waarom zou je dat niet doen?) dan stelt
> het overgrote deel geen ene moer voor. Goede media 
> maken zichzelf onvermijjdelijk, dat e-zines daar niet in slagen is 
> grotendeels hun eigen schuld. Het zijn sympathieke amateur-uitgaven. Dat 
> maakt ze niet minder maar het is wel de meest voor de hand liggende 
> verklaring voor het uitblijven van professionalisering. Een betere 
> verklaring ook dan de wereld maar voortdurend onbegrip verwijten. Want van 
> dat onbegrip heeft iedereen last, niet alleen een maker van een e-zine.

Weer dezelfde methode: je maakt van me iemand die voortdurend klaagt dat
ie niet begrepen wordt en in een hoekje zit te huilen. Terwijl ik alleen
maar ééns heb aangeven wat volgens mij de stand van zaken is, en ik
verder prima doorkan met mijn werk. Ik heb ook meerderemalen
verschillende verklaringen aangegeven voor het aanblijvende amateurisme,
en ook de makers (en mezelf) gebrek aan creaticiteit verweten. Het
onbegrip van reclamebureaus en uitgeverijen was slechts één van de
verklaringen en ik heb geen idee waarom ik dat niet zou mogen
aanstippen. Het is niet alsof ik geen ervaringsdeskundige ben, wel?
Als je zegt dat e-zines misschien wel nooit iets gaan voorstellen, dan
kan ik me niet herinneren dat ik dat een onmogelijkheid achtte. Ik ben
me best bewust van het feit dat publiceren op internet in de toekomst er
wel eens heel anders uit zou kunnen zien. Dat de manier waarop ik de
dingen zie en doe uiteindelijk verkeerd zouden kunnen zijn.  Daar
shockeer je me echt niet mee.

> Een selectief publiek is in veel gevallen commericeel niet zo interessant. Of
> laat ik het nauwkeuriger zeggen: wordt commercieel niet zo interessant 
> gevonden.

Zoals anderen al hebben aangegeven is het hebben van een duidelijk
omschreven doelgroep op vele manieren interessant. Ik doel echt niet
eens op het verkopen van gegevens; van Onlijnabonnees zijn bijvoorbeeld
alleen de e-mailadressen bekend, en daar hebben we bewust voor gekozen.
Je kunt immers je abonnees of leden beschermen tegen adverteerders, en
ze op een andere manier bij elkaar brengen. Denk inderdaad aan
tijdschriften, reclameblokken op TV. Bovendien zijn reclamebureaus op
internet daarin weer wat verder dan je denkt.

> O mijn god, ik ben saai en voorspelbaar want ik schrijf en meld dat het 
> niet zo best gaat. Och arme... wat moet ik nu doen? Weet je wat? Ik begin 
> gewoon een 'goed nieuws' show. Ik ga vertellen dat er in een klein landje 
> aan de zee nog een site is waar het allemaal goed gaat. Waar de mensen zich 
> tevreden rond de beeldschermen scharen en elkaar iedere dag uren de pixels 
> van het scherm kletsen. En dat zulks het bewijs is dat het nog allemaal 
> goed zal komen met alle dromen en idealen.
> En dan wordt Erik van Heeswijk vast medewerker en mag hij iedere week met 
> een 'bepaalde mix aan nuance' een smakelijke anekdote vertellen over hoe 
> bijvoorbeeld een chatter dankzij een andere chatter een goed medicijn heeft 
> gevonden tegen opkomende zomersproeten. En hoe dat de wereld verandert. En 
> hoe diezelfde wereld, of liever gezegd het journalistieke deel daarvan, dat 
> maar niet wil begrijpen. En hoe reuze oneerlijk dat allemaal is.
> Ik voorspel, het wordt een toppertje! En als dat het niet wordt, dan geven 
> we natuurlijk gewoon de schuld aan de journalisten.

Meer bewijs van de voornoemde Don-Quichot methode heb ik niet nodig.
Voor de studenten retorica: hier is de methode extra overdreven en nogal
respectloos gebruikt. Wordt meestal gebruikt om de emoties de vrije loop
te laten (soms uit ergernis, vaak uit onmacht) en is niet bedoeld om een
argument te geven of om zelfs maar gelijk te krijgen.
Over het de schuld geven van de journalistiek, nog een keer (zucht):
Ik heb nooit beweerd dat journalisten de enige schuldigen zijn van de
mineurstemming op het net. Er zijn slechte bestuurders geweest, slechte
ideeën, kinderziektes, megalomane toekomstverwachtingen, slechte
intenties, overspannen beleggers en falende techniek. Ik heb die ook
allemaal wel eens naar voren gebracht. In die verzameling past ook
'sensatiebeluste en gemakkelijke internetjournalistiek', als één van de
elementen.  

> Om in je beeldspraak te blijven: Het is geen kwestie van gezonde appels,
> het gaat om het mislukken van de oogst. Journalistiek richt zich van
> oudsher nu eenmaal meer op wat er mis is dan wat er goed gaat.

De kwestie is, moet journalistiek zich ALLEEN maar richten op wat mis
gaat?


> Als de pers al meedeed dan was dat omdat er grote vraag naar was.

Daar noem je een cruciaal punt. Moeten we onze lezertjes altijd geven
wat ze willen? Ik ben ervan overtuigd dat dat niet het geval is.
Eigenwijzigheid is echte goede journalistiek eigen. Als we dat loslaten,
wordt een journalistiek bedrijf namelijk een Endemol en het vak zeer
verwant aan het reclamevak. Ook leuk, maar niet helemaal wat ik in
gedachten had.

> Wees niet bang, jij mag alle kritiek uiten die je maar wilt.
> Maar als je niet verder komt dan 'zure journalisten' de schuld
> geven van alle onheil dan is je mening misschien niet zo bijster interessant.

Als je goed leest zul je zien dat die samenvatting van mijn ideeën
wederom erg kort door de bocht is. 

> Maar laten we optimistisch blijven. Jij beweert dat er allemaal
> interessant goed nieuws te melden is. Dus ik zou zeggen: barst los.
> Ik ben erg benieuwd.

Ik zal er eens, door alle drukke werkzaamheden heen, eens goed over
nadenken. 
Groetjes
Erik van Heeswijk

______________________________________________________
* Verspreid via nettime-nl. Commercieel gebruik niet
* toegestaan zonder toestemming. <nettime-nl> is een
* open en ongemodereerde mailinglist over net-kritiek.
* Meer info, archief & anderstalige edities:
* http://www.nettime.org/.
* Contact: Menno Grootveld (rabotnik@xs4all.nl).