[Nettime-nl] In 2000 mannen aan de macht, in 2001 vrouwen in hun kracht

[John Peper <busr@castel.nl>]

Ideologie versus Technologie: wij en zij -> de vernietigende dualiteit......
 
Een paar weken geleden stond het bericht in de krant dat er afgelopen
jaar voor 325 miljard aan wapens is verhandeld, met als voornaamste
afnemers de derde wereldlanden. Dit feit staat natuurlijk niet los van
wat er nu aan de hand is: de totale vernietiging van de illusie van
veiligheid. Hebben we dit nou écht niet zien aankomen? Wist ik dit
eigenlijk niet altijd al?

Geval A:
Jongetjes van nog geen twintig kunnen het geldverkeer wereldwijd lam
leggen, virussen verspreiden, satellieten uit hun baan brengen, angst en
onrust zaaien; het toetsenbord losjes op schoot: in de ene hand een
hamburger, in de andere een 'giant coke'. 
Ik betrap mijzelf bij elk 'verontrustend' hackersbericht op een klein,
pesterig, innerlijk stemmetje: "Yesss!" Een pijnlijke tik op de vingers
van de arrogante, controlerende macht. FBI en CIA druk in de weer, lees
ik,  met 'op het spoor zijn'. Tot, natuurlijk, de volgende bijdehante
tiener of twen zijn creativiteit, nieuwsgierigheid, expansiedrift
digitaal bevredigt. Wordt hij (meestal hij) gepakt,
dan heeft hij de keuze tussen een gouden toekomst in de ITC of een
onaantrekkelijke gevangenisstraf: Je hoort bij ons (the powers that be)
of je hoort bij hun (de tegenkrachten). 
In een cultuur waar het 'redelijk alternatief' een voortdurende optie
is, waar we de prijs van alles kennen en nergens de waarde van weten,
waar de vrouw en het vrouwelijke (voelen, 'weten', intuïtie) wordt
genegeerd of ondergeschikt gemaakt, mondt dat uit in diabolische
'spelletjes' met mensen, met gadgets, hebbedingetjes, bloederige
computerspelletjes en sensatiefilms,
vervreemding, verveling, zinloos geweld, het neermaaien van
schoolgenoten..... 

Geval B:
Dit keer was het voor de echt, met een onmiskenbaar kwade opzet. In de
ene hand een mes, in de andere de Koran. Het scenario  grimmiger en
bloederiger, maar met een even geniale brutaliteit. De tegengestelde
krachten wilden bevredigd worden: destructiviteit, dogmatisme,
xenofobie. Er was altijd al geen andere keuze dan de dood. Het kleine,
pesterige, innerlijke stemmetje:
"Yesss!", verslikt zich.  In een cultuur waar dogmatiek de waarden heeft
vervormd, waar vrouwen en het vrouwelijke worden verminkt en onderdrukt,
waar vruchtbaarheid is verdord, waar redelijkheid geen optie is, mondt
dat uit in vernietiging: zij willen ons mores leren, letterlijk.
 
"Hunt them down, eradicate, destroy", is 'ons' antwoord bij monde van
Bush. En dan moeten we dus gaan oppassen.  Ik hoorde en hoor geen enkel
geluid over de waarde van deze ramp, de vraag die aan ons wordt gesteld
vanuit een groter perspectief: op welke wijze is de balans verstoord
geraakt en hoe herstellen we dit evenwicht? 
Zóveel inventiviteit, creativiteit, genialiteit, diabolisch leedvermaak,
die kennelijk in deze generatie opgroeiende jongeren - overal ter wereld
-telkens weer op zo'n geniale manier de kop op móet steken. De vraag is
niet hoe we dat met alle kracht moeten "opsporen, 'ausradieren' en
vernietigen" (de mannelijke respons). De vraag is: hoe geven we richting
aan deze ontembare kracht? Hoe 'verwerken' we deze explosie aan
vernietigende energie tot een nieuwe schepping; een humanere wereld met
werkelijk gelijke kansen voor iedereen? (de vrouwelijke respons) "All
human beings have the right to the pursuit of happiness", meneer Bush...
 
 
Kritisch kijken naar wat we doen en laten gebeuren, verantwoordelijkheid
nemen voor de collectieve realiteit die we hebben geschapen: we strijken
de winst op uit onze lucratieve, technisch hoogwaardige ondernemingen:
de handel in wapens, vrouwen, kinderporno, genetisch gemanipuleerde
mensen en voedingsmiddelen, biotechnologie, de optiemarkt. We consumeren ons
verveeld te pletter en dumpen de rekening bij 'hun', in de derde wereld.
We willen het op een koopje: bingo'en voor het goede doel. We hebben
onze waarden onderweg op de kop getikt in een modieuze uitverkoop van
design-filosofieën: ter rechterzijde de managementgoeroes, ter
linkerzijde de oosterse heren met doctorstitel of de Dalï Lama himself.
We zijn politiek correct en zeer beschaafd. We houden het vooral
redelijk en vrijblijvend; ideologie is een beetje een vies woord. We
accepteren luie journalisten, stellen de kleptocraten geen pijnlijke
vragen, dunnen het ambtenaren regelwoud niet rücksichtslos uit,
accepteren overloos geklooi en geblunder van onze politici, spekken een
Sociale Verzekeringskas met ruim 21 miljard en accepteren voor ons dure
geld een sociaal wanbeheer dat weigert te investeren in het creatieve
onderhoud van ons arbeidskapitaal. De Uitverkorenen krijgen bij ons geen
zetel naast Allah, maar het Zwitserlevengevoel. Vreugdevolle arbeid, een
arbeidzaam leven, ons dagelijks brood, horen kennelijk bij een verloren
gegane ideologie, een verstomd gebed...
 
Als het echter voor een ideologie, gevoed door haat en vijanddenken,
mogelijk is om de illusie van een 'technologisch hoogwaardige en dus
veilige' maatschappij aan flarden te blazen, is het óók mogelijk om met
een ideologie gebaseerd op naastenliefde, rechtvaardigheid en respect,
die maatschappij te helen en in veiliger vaarwater te loodsen. Het is nu
aan vrouwen om de balans te herstellen, om het roer over te nemen, om te
creëren op het scherp van de snede,
temidden van chaos. Dan krijgt al die inventiviteit, creatviteit en
brutale genialiteit een richting, geleid door gevoel, 'weten' en
intuïtie, gedragen door menselijkheid en menselijke waarden,
geïnspireerd door rechtvaardigheid en respect voor eigenheid. 
 
Daar richt ik mij maar op, als ik mij afkeer van het gebral en de onwaarachtigheid....
In liefde,
Stella


______________________________________________________
* Verspreid via nettime-nl. Commercieel gebruik niet
* toegestaan zonder toestemming. <nettime-nl> is een
* open en ongemodereerde mailinglist over net-kritiek.
* Meer info, archief & anderstalige edities:
* http://www.nettime.org/.
* Contact: Menno Grootveld (rabotnik@xs4all.nl).