Geert Lovink on Thu, 27 May 1999 11:13:10 +0200 (CEST) |
[Date Prev] [Date Next] [Thread Prev] [Thread Next] [Date Index] [Thread Index]
nettime-nl: bilwet: de hippieoorlog |
[zie ook het tijdschrift Ravage] De hippieoorlog Door Bilwet De Kosovo-oorlog is net groot genoeg om echt te zijn, maar mist de wanstaltige verschijning van vernietiging alom. Betonwijken vol met Milosevic-aanhangers blijven gespaard. De Servische massa's worden daarentegen ongegeneerd op het gemoed gewerkt. Rook- en lichteffecten toveren de zuivere staat om tot een stormbaan voor etnisch genot. Wagner aan de Donau: een koud geserveerde Goetterdaemmerung voor Indo-Europeanen, gesitueerd in een psychologische deprivatieruimte. Westerse observatoren volgen door de kleine raampjes gespannen hoe het innerlijk landschap van de laatste der Balkanianen aan een zinloze heldenstrijd ten onder gaat. We bezoeken het etnopark Merelveld en treffen aldaar de nabloei van 19de eeuwse gestalten aan, een romantische jongensdroom over vervlogen tijden die alsnog uitkomt. Voorwaar, het uur van de goedgeschoolde duiders heeft geslagen. Televisiedeskundigen met onder druk staande academische kwaliteiten krijgen nog een laatste kans om de sprookjes die aldaar de ronde doen na te vertellen. Overleefde waan en bedreigde wetenschappen gaan hier hand in hand en illustreren dat het toch nog ergens over mag gaan in Europa. Dat is de Vreugde van de Eurostrijder. Kort tevoren had het er nog op geleken dat Europa uitgevlakt zou worden. Een logistieke ruimte, verdoofd door communicatie, verlamd door consumptie. Europa zou onder de druk van de globalisering bezig zijn te bezwijken, zich vastklampend aan de resterende grenspalen en uitstervende streektalen. Een dolgedraaide infrastructuur ontdaan van haar drijvende kracht. Niemand kon de herkomst van de Europeesche gedachte meer vertolken. Europa, dat was examenstof voor aspirant-ambtenaren. Het Brusselse corruptieschandaal dat resulteerde in de val van de Commissie, valt dan ook mooi samen met het begin van de Kosovo-oorlog. Als iedere samenhang lijkt weggevallen, is de redding nabij en dient een metaphysische Wende zich aan. Richtingloze projekten (EU, NATO, UN, IMF) binnen de limes dienen weer van een vector te worden voorzien, zodat de noodzaak terugkeert van leiding en strijd. Na de val van de Muur kon het militaire apparaat alleen nog gered worden door konsekwente ontwapening. Alles moest mobiel worden, en ook nog eens humanitair. Hoe die twee polen met elkaar te verenigen waren, dat was de honderdduizend gulden (50.000 euro) vraag. Het juiste antwoord had Bosnie moeten zijn, maar werd uiteindelijk Kosovo. In Servie trof men een vijand van de juiste gewichtsklasse om het voortbestaan van de NATO nog voor enige decennia veilig te stellen. Hoog in het Servisch luchtruim lazerde men het wapentuig omlaag dat de afgelopen jaren onbeproefd was gebleven. Het kruit had nog niet zijn werking verloren en prikkelde de gemoederen van de hedendaagse klasse van opinie-managers. Het uur van de veiligheidsintellectuelen was aangebroken. En onderwijl kon men een conceptie beproeven van wat de toekomst aan orders zou gaan opleveren. De onnavolgbare fabels transformeerden zich in een hanteerbare dreiging. Eindelijk is er wederom een conflictmodel dat de rollenspelen, de VR-Worlds en de politieke slogans grensoverschrijdend beproefbaar maakt. Onderwijl is het thuis ook niet pluis. Therapieen, cultussen en rages houden een kunstmatige normaliteit in stand die ooit door hechte klassenstrukturen, kerken en staatsverbanden werden gewaarborgd. Provisorische keurslijven die dissidenten ook in de marge hielpen overleven, zijn nu de draagstructuur voor de bemanning in al z'n geledingen. Wat ooit alternatief leek is thans onontkoombaar. Is ecologie nog een keuze? Wat betekent anti-oorlog? "Samen met de NATO voor het goede doel." Het esoterisch vitalisme uit de jaren zestig wordt nu pas goed ontketend. Het begrip radikalisering komt na Kosovo ineens in een ander daglicht te staan. Het moderne begrip van politiek was in verval geraakt. Niet langer kon het als een schikkingsvoorstel fungeren waarin een ieder zin kon vinden. De race naar het midden is in een implosie geeindigd (met metafysische knaleffekten). Het idealisme zou teloor zijn gegaan in een aanpassingsproces. Zegt men. Maar er is hier geen sprake van verval: geen afbrokkeling, maar een voortdurende regeneratie. Wel degelijk een permanente revolutie. Geen repressieve maar een produktieve tolerantie. De Lange Mars door de instituties is medium en methodiek geworden. We moeten er aan werken. Reflecteert U zich daar maar eens op. Ga weer eens op assessment. Neem ook eens plaats aan de andere kant van de balie. Denk U eens in wat het betekent om Servier te zijn. Ontdek de Moslim in jezelf. Stuur de jongens toch maar naar het KLA trainingskamp. Dat zijn ervaringen. Daar zit groei in. We voelen de flow. Ook in de cockpit. Aan de grens van Macedonie, in Kukes. Dat zijn de sixties van nu. Deze mannen durven gewoon te huilen, met of zonder joint. Dat is de extatische normaliteit zonder welke Europa echt in elkaar stort. Zij werken tenminste aan hun Emotionele Intelligentie. Het zijn de Artsen zonder Grenzen, die niet zonder het verleggen van de grenzen kunnen. Zij zijn de zuivere manifestatie van de soldaat als hulpverlener. Euro Tai Chi. Brusselse meesters van het strijden zonder sterven. Zij belichamen niet de uitzonderingstoestand, maar vormen de rolmodellen voor de sportieve gevoelsmens, empathische fitnessfanaten die in de airlift zitten, van de ene genocide naar de andere volkerenmoord. Liever oorlogstoerist dan krijgsgevangene. Oftewel, vrij naar commadante Malaria: "Liever een complexe identiteit, dan een identiteitscomplex." Dit zijn geen Uebermenschen of avantgardisten. Het zijn geen verkenners die thuisgekomen verslag doen van onheil dat zich aandient. Zij verbreiden juist de noodzaak tot ingrijpen. Door zelf wat te doen worden zij een onlosmakelijk onderdeel van een zich versnellend historisch proces. Je bent waar je naar toe gaat. Niet wie je van oorsprong was of wat je in je hoofd haalt. Uitgebannen door dit aktionisme, wordt iedere poging een intellectuele overdenking die het al te vanzelfsprekende ter diskussie stelt. Dat bederft enkel de concentratie der coole strijders. Long term volunteers identificeren zich blijmoedig met long term refugees. Terug tot Mient-Jan Faber. Van dissident land binnen de NATO tot de braafste leerling van het Clinton-Blair klasje. Het Hollanditis virus uit begin jaren tachtig is eerst uitgewerkt om vervolgens na Screbrenica om te slaan in een zwijgende meerderheid van bommenwerpers. Onkruit waar ben je nu dat het land jullie zo nodig heeft? Of RaRa, wat dat betreft. Nederland heeft een bittere les geleerd als het om goede bedoelingen in de Balkan gaat. De lessen: vredestroepen kunnen alleen maar dood en verderf opleveren, vertrouw nooit op de VN, beschouw onze jongens nooit als helden, beloof de plaatselijke slachtoffers niets, kom nooit openlijk uit voor je mening (voor of tegen deze of gene nationaliteit) want je hebt altijd ongelijk. Geloof niets wat je op radio of tv hoort of ziet want alles is toch propaganda (Chomsky) danwel simulatie (Baudrillard). Wanneer politici beginnen over humanitaire akties moet je maken dat je wegkomt. Militairen zijn professionals die gewoon hun werk doen, of we dat nu leuk vinden of niet. Soms zijn ze racistisch, dan weer zijn het dopeheads, net als gewone mensen. Daarom gaan de Nederlanders nu mee met de stroom en vermoeien zich niet met anti-NATO demoos. Alle heroiek ontbreekt. Men is met iets anders bezig. Met kinderen, banen, opleidingen, sporten, vakanties, huizen, ja zelfs kraken. Het kabinet valt (welk?) zonder dat iemand weet of dat konsekwenties heeft, en het maakt ook niks uit. Maar dat is allemaal wel Balkan voor gevorderden. Hogere kennis van de gelatenheid en het besef dat het altijd toch ergens anders over gaat, ondanks alle shit. Dat is het lot wat je deelt met de laatsten der Yugoslaven. De politiek als woninginrichting en huismeesterschap beleeft een grenservaring. Kosovo is voor de IKEA-mens gereduceerd tot een huisvestingsvraagstuk. Ondanks al die tentenkampen wil het maar niet zomeren, daar op de Balkan. En nu al dreigt de verschrikkelijke winteroorlog. Desondanks blijft het een verstoorde vakantiebestemming bij uitstek. Hulpbetoon aan de door noodweer getroffen medekampeerder geeft de morele impuls die niemand kan onderdrukken. De enige realiteit die voor het grijpen is, is identificatie met de slachtoffers. Pas als ontheemden worden ze aanvaard als buren. "Hier hebben we nog een woning vrij." Terwijl de asielzoeker wordt behandeld als een suspecte insluiper en wetsovertreder die onterecht aanspraak maakt op de zuurverdiende welvaart, vormen Kosovaarse clans het object van charitatieve aandacht; ideaal voer voor onze knuffelkanonnen. Immigratiediensten vechten om de laatste reiswillige vluchtelingen met toekomstperspectief. Wild Greencards nemen het op tegen Reis & Kredietbrieven. Al tot ver in de 21ste eeuw wordt er gecalculeerd met de mogelijke gevolgen van de trauma's op de kinderziel. Als waarschuwing en vermaan passeert een heel scala aan sociaal-politieke blunders de revue in de gedaante van mediaflitsen: de afwezige opvang van teruggekeerde Joden, de geheelde waar, nimmer afbetaalde ereschulden, het verdwenen goud, beloften voor een vrije republiek die nimmer gestand werden gedaan, falend minderhedenbeleid, een wederopbouw die louter economisch werd gedefinieerd. Maar ook de loden last van een verzorgingsstaat die nimmer eisen durfde stellen, ontspoorde vrijheden, een van ieder motief verstoken modernisme: de aflossing van deze politieke zondenlast wordt op de niets vermoedende vluchteling verhaald, die eigenlijk iets anders aan zijn hoofd heeft bij tekening van het inburgeringskontrakt. Het Westen is een huis van geesten. Een betoverd rijk waar de aankomende Medelander nog geen notie van heeft. Kinderen hebben er geen moeite mee en hanteren de computermuis al snel alsof ze niet beter weten. Welkom, Sqiptaren, in Teletubbieland. Ook u koerst op de incanterende krachtlijn onder Oibibio! U heeft de goede aardlijn gekozen. De hoogste dichtheid opperst geluk per vierkante kilometer zij ook uw deel. Pak daarom nu gelijk dat voordeelabonnement op het pakket mobiele telefonie naar keuze. Leen nu, leer later. Vergeet uw bonuskaart niet: uw ontheemding van het Zijn levert extra airmiles op. Het is nu de tijd om te lenen, vraag aan die creditcard en zet de bloemetjes buiten. De financiering via een lease-constructie van uw ruime middenklasser ligt reeds klaar. Intergratie is onherroepelijk uw deel als u om Paul de Leeuw heeft kunnen lachen. Waar hebben we het nog over? De oorlog die de onze niet is behoeft geen verklaring, voorstelling en begrip. De kennis die er in omgaat blijft beperkt tot de sector van vrachtwagenchaffeurs, vredespioniers, gevechtspiloten en hun debriefers. In het dolhuis van de goedwillende kleine luiden bestaat verwarring over de vraag of de emancipatie voltooid is en of de decadentie nog intenser kan worden. Welke hoofdschotel viel er nog te verwachten na de voorproefjes van shoarma, falafel, pizza, burek met boza, of wordt het toch weer patat met pannekoek? Een onomkeerbaar changement waar de souffleurs niet goed raad mee weten. Dat is de Europese gedachte in een notendop. De morele analyse van de opinie-trainers is daarbij als schuim op het bier. De televisie-dagsluiters kunnen de besmettelijke Banaliteit van het Goede niet bevatten, laat staan verwoorden, en ze verdwijnen al gesticulerend in de onontkoombare evidentie. De beelden zijn al nietszeggend nog voor ze zijn uitgezonden. Het is de tijd van de IJ's: Informatie Jockeys. Er zijn geen nieuwsfeiten, laat staan analyses, er is nog slechts een loop van programma-formats die ditmaal op Kosovo zijn ingezoomd. Met bekende gezichten, bezwerende frasen, tegen een achtergrond van vertrouwde beelden. De duur is alleen verontrustend. De presentatie, montage en retoriek verzekeren ons van een spoedige en goede afloop. Die desondanks uitblijft. Weldra vieren ook wij de nederlaag van 1999 boven het verlaten Merelveld (als interactieve 3D-omgeving). In plaats van hier trots op te zijn, mag het Westers Kosovo-trauma toeristisch verwerkt worden en wordt de militaire software opengesteld voor het publiek. Een Love-parade van Berlijn tot Belgrado. Join the Rave in Blace. NATO for all, gesponsord door Brussel. Hoe dan ook zal aan deze interventie een identiteitsbesef ontspruiten. Geeft nu vorm aan de oorsprongsmythe van het Verenigd Europa en konfronteer Uzelf (online) met deze epochale grenservaring. Bij Kosovo gaat het geenszins om de olie. Wat op het spel staat, is een vooruit geprojecteerd waardensysteem in aanbouw, een optiepakket dat reeds in waarde keldert nog voor de inschrijving plaatsgevonden heeft. Als er geen verifieerbare manier is waarop kan worden gewonnen en er niet eervol kan worden verloren, dan kan het uiteindelijk alleen maar om legendevorming draaien. De weigering mee te gaan in deze legende-produktie is nog het enig mogelijke objekt van een anti-oorlogsbeweging. In deze weigering met de synthetische sentimenten mee te gaan, ligt de mogelijkheid om de vijand of het Kwaad, voor zover deze op dit moment kan worden benoemd, recht in de ogen te zien. http://thing.desk.nl/bilwet -- * Verspreid via nettime-nl. Commercieel gebruik niet toegestaan zonder * toestemming. <nettime-nl> is een gesloten en gemodereerde mailinglist * over net-kritiek. Meer info: list@dds.nl met 'info nettime-nl' in de * tekst v/d email. Archief: http://www.factory.org/nettime-nl. Contact: * nettime-nl-owner@dds.nl. Int. editie: http://www.desk.nl/~nettime.