Tjebbe van Tijen via Chello on Mon, 14 Dec 2009 04:57:47 +0100 (CET)


[Date Prev] [Date Next] [Thread Prev] [Thread Next] [Date Index] [Thread Index]

[Nettime-nl] Kerkelijk KLIMAATALARM op koopzondag


Hieronder drie fragmenten uit een langere overdenking naar aanleiding van het in het nieuws aangekondigde en uiteindelijk uitblijvende het beieren van honderden kerkenklokken als onderdeel van een wereldwijd KLIMAATALARM van de kerken (hun inbreng bij de Wereld Klimaattop in Kopenhagen.

Voorde volledige, geillustreerde en van refrenties voorziene versie ga naar dit webadres van de Hinkende Bode:

http://limpingmessenger.wordpress.com/2009/12/14/klimaatalarm-op- koopzondag/



“Het is net een minaret” zei mijn oom – die decennia lang kunstgeschiedenis studeerde – op één van onze zondagmiddagwandelingen door het volstrekt stille Haarlem en hij wees omhoog naar de ranke toren van de Bakernesserkerk. Ik keek langs zijn vinger naar het suikerwitte torentje dat fel afstak tegen de blauwe lucht. “Aha… dat is nou een minaret”, dacht ik, een woord dat ik als jongetje – nu meer dan een halve eeuw geleden – enkel kende als een vreemd woord uit de sprookjesverhalen van duizend-en-één-nacht zonder mij daarbij een beeld te kunnen vormen. Of ik ook uitgelegd kreeg dat de christelijke kerktoren galmgaten had waarachter beierende klokken tot gebed opriepen en dat het de stem van de priester was die van de bovenste trans van de minaret naarbeneden riep om hetzelfde te bereiken, weet ik me niet meer te herinneren. Die klokken kende ik wel uit het aan Haarlem vastgegroeide villadorp Heemstede waar ik een deel van mijn jeugd doorbracht. Zondagen waren galmdagen en dat geluid kwam van twee of drie kanten. De katholieke klokken, de protestante klokken en van de laatste zijn er dan meestal meerdere exemplaren in toendertijd Nederland. Wij waren niet kerkelijk en beschouwden de in twee richtingen voorbijtrekkende gelovigen als een vermakelijk schouwspel. “Kijk daar gaan de papen”, zei mijn stiefvader dan, als weer een kinderrijke stoet – onder wegstervend gebeier – voor het venster van onze twee-onder-één-kap-villa voorbijkwam.

[...]

“Honderden kerken luiden klokken voor klimaat” kopt het NRC/ Handelsblad van 13 december 2009 en dit bericht bracht mij het beeld van die ranke Bakernessertoren uit mijn jeugd in herinnering. Zouden de moskeeën ook meedoen was mijn eerste gedachte, met dit wereldwijd beieren voor een beter klimaat en het ceremonieel ondertekenen van matigingsbeloften van kerkeraden en gelovigen? Een wat ongemakkelijke internet-zoektocht leverde uiteindelijk een helder antwoord: ook de Islam roept op tot een beter klimaat, waarbij ik in het midden laat of dit vanaf de trans van een minaret gebeurd. De groot-moefti van Egypte Sheikh Ali Goma onthulde zelfs een zevenjarig Moslim actieplan op een voorbereidende bijeenkomst op de Klimaattop in Kopenhagen – afgelopen november – van de Alliance of Religions and Conservation, met tweehonderd vertegenwoordigers van negen religies. Een prestigieuse bijeenkomst in het Britse Windsor Castle geopend door Prins Philip en de Secretarias Generaal van de Verenigde Naties Ban Ki-moon. De moefti schilderde zijn gehoor een verbazingwekkend voortvarend plan, waarbij als de traditionele wetten op het gebied van voedsel weer nageleefd zouden worden, dit een terugkeer tot organisch en lokaal voedsel voor miljoenen mensen zou betekenen. Tien van de meest heilige steden van de Islam gaan hun energiegebruik dusdanig aanpassen in de komende vijf jaar dat zij ook in milieuzin ‘groene steden’ genoemd kunnen worden (ik neem aan dat Dubai niet in dit plangebied opgenomen is, of is de recente beursval van dit superverkwistende toeristenparadijs een teken Gods?). Om alle misverstanden te vermijden herinnerde de moefti zijn gehoor eraan dat het beschermen van het klimaat als zodanig tot “religieuse plicht” van iedere rechtgeaarde moslim beschouwd dient te worden, wat naar zijn zeggen een kwart van de wereldbevolking tot voorvechters van het milieu zal maken.

[...]

Ook de andere kerkleiders die aan de oecemenische milieutop deelnamen gebruiken hun traditioneel arsenaal, waarbij de christenen als van ouds hun gereedschap van schuld en boete aangrepen. De eerwaarden spraken van de noodzaak van het brengen van een “klimaatoffer” , waarbij gelovigen een document tekenen om in hun dagelijks leven meer aandacht te geven aan de gevolgen voor het milieu van hun dagelijkse handel en wandel. De driehonderddduizend handtekeningen die uiteindelijk in Kopenhagen aan de klimaatsecretaris van de Verenigde Naties overhandigd werden zijn wel een schamele oogst van de zieleherders van zoveel wereldreligies, maar het is duidelijk, het gaat niet om een formulier met een handtekening, maar om de geestesgesteldheid en de daaruit volgende levenswijze.



Tjebbe van Tijen



Imaginary Museum Projects
Dramatizing Historical Information
http://imaginarymuseum.org
web-blog: The Limping Messenger
http://limpingmessenger.wordpress.com/




______________________________________________________
* Verspreid via nettime-nl. Commercieel gebruik niet
* toegestaan zonder toestemming. <nettime-nl> is een
* open en ongemodereerde mailinglist over net-kritiek.
* Meer info, archief & anderstalige edities:
* http://www.nettime.org/.
* Contact: Menno Grootveld (rabotnik@xs4all.nl).