[Nettime-nl] De-activistisch manifest (van WORM Rotterdam)

[Florian Cramer <flrncrmr@gmail.com>]

Politiek activisme is een verzamelwoord voor buitenparlementaire
activiteiten om politieke verandering te brengen, meestal op het sociaal,
economisch of milieuvlak. (Wikipedia)

Veranderingsmanagement of verandermanagement is een vorm van management die
zich in het bijzonder bezighoudt met het veranderen van de structuur en/of
de werkwijze van een organisatie. De term is in de jaren tachtig ontstaan.
(Wikipedia)



DE-ACTIVEER: een de-activistisch manifest
===================================


* De-activisme is niet passief activisme dat niet wil eindigen als de
zoveelste vorm van veranderingmanagement.

* De-activisme heeft geen boodschap aan fabeltjes over innovatie.

* De-activisme gaat over dingen uitzetten.


MINDER IS NIET MEER, MAAR GELIJKWAARDIG
=========================================

Minder verdienen, minder hebben, minder maken. Het idee van mindering staat
bij De-activisme op eenzelfde hoogte als de groeidoctrine elders. Sommige
 soorten moeten krimpen om hun eigen soort (species) te laten overleven.
Krimp is daarom - als natuurlijk evenwicht - belangrijk ten opzichte van
datgene dat wil of moet groeien. We hebben kleinere visjes in minder water
nodig. Bijvoorbeeld als we - om ons werk te kunnen doen - in organisaties
en systemen onzichtbaar willen blijven, buiten de zoeklichten van
controllers, van bureaucraten en van accountants.

Net zoals in gewone bedrijfseconomie, vervalt traditioneel activisme vaak
ongewild in groeidoctrines. Denk aan buurtactivisme, waarbij de al lang
stilgevallen lokale micro economie nieuw leven wordt ingeblazen. Denk aan
groene pressiegroepen en hun eindresultaten; de groei van biologische
supermarkten en de zonnepanelenindustrie. Trek eens de lijn tussen
homoactivisme en de groei van de huwelijksindustrie. Bedenk hoe
mediaactivisme - vrije toegang voor iedereen, overal, altijd - eindigt met
verdere groei van Silicon Valley en met nog meer onderbetaalde uitwassen
lage lonen landen. Kijk hoe de ‘gratis’ sociale media de gedroomde
proeftuin voor de software industrie is geworden, zich wentelend in
illusies van innovatie en onafhankelijkheid.

EEN EIND AAN INNOVATIE
=======================

De-actvisme omarmt krimp. De-activisme wil systemen uit zetten in plaats
van aan laten - of het nou gaat om technologische, commerciele, sociale,
culturele, politieke of persoonlijke systemen.

De-activisme is een daad tegen vermeerdering, tegen telkens meer lagen van
determinisme en complexiteit. De-activisme gaat over de kunst van gaten
laten vallen en nieuwe openingen vinden.

De-activisme is daarbij volkomen praktisch ingesteld. Het is niet
nostalgisch of romantisch en verlangt niet terug naar voorbije tijden.
Buiten de radars en camera’s van de controlerende samenleving, dompelt
De-activisme zich met graagte onder in obscure, inefficiente en overbodige
systemen.

Liberalisme en libertarisme, de-regulering en de vrije markt zijn ook geen
vrienden van de De-activistische gemeente. Ze draaien uiteindelijk uit op
economische groei en vermeerdering van bezit. Ze pretenderen systemen op te
heffen, maar komen zelf vaak met nieuwe systemen op de proppen die net zo
ondoorzichtig en onhandelbaar zijn als die van voorheen. Denk maar aan
Bitcoin als het libertaire alternatief voor het conventionele geld.

WEG MET KWALITEIT
==================

De-activisme stelt kwaliteit niet boven kwantiteit. De-activisme is tegen
stapeling van zowel kwalitatieve als kwantitatieve aard. Het juicht ook
kwaliteitsverlies toe, tenminste in esthetisch opzicht. De-activisme waakt
er ook voor, een beter leven in het vooruitzicht te stellen. “Less is more”
of juist “More is better”: het zijn flauwe uitspraken waarvan de
de-activist simpelweg doodmoe wordt.

De-activisme is een open experiment. We weten niet hoe het eindigt, noch
waar het goed voor is. Wat gebeurt er als we de stekker er uit trekken? Als
we moedwillig krimpen? Is het mogelijk om minder goederen, minder diensten
en minder data te produceren, zonder dat dit leidt tot een nieuw  systeem
bovenop de bestaande systemen?

We weten het niet. Dit is het fundamentele paradox van het De-activisme.
Het De-activisme pretendeert geen oplossing en zal die paradox als
(on)creatieve uitdaging omarmen en koesteren.

De-activisme is onze bevrijding van zelf verzonnen burnouts, van de
vermoeide samenleving, van ADHD, Prozac, Effexor en Ritalin. Het zal ons
verlossen van ons opportunisme om onze tijd te verdoen met alles, waarvan
we weten dat het maar een luchtballon is. De-activisme streeft naar de
dekolonisatie van het dagelijkse leven. Krimp is voor de De-activist geen
fetish. Daarom zal het De-activisme ook geen uitzondering van zich zelf
maken. Waarschijnlijk zal het zich op een gegeven moment zelf deactiveren.

Hopelijk.

WORM, Rotterdam, september 2013


________________________________________________________________________


"Activism consists of efforts to promote, impede, or direct social,
political, economic, or environmental change, or stasis." (Wikipedia)

"Change management is an approach to transitioning individuals, teams, and
organizations to a desired future state." (Wikipedia)



DE-ACTIVATE: a de-activism manifesto
===============================


* De-activism is non-passivist activism that refuses to end up as change
management.

* De-activism is activism that does not buy into innovation narratives.

* De-activism basically is turning ‘things’ off.


LESS IS EQUAL
=============

De-activism considers the concept of 'having or gaining less' to have equal
value to the doctrine of growth.It is clear that some species have to
shrink in order to save their own kind (species). We need smaller fish in
less water. We need decreased visibility in organisations and systems to be
kept out of sight from controllers, bureaucrats and accountants.


Like conventional business economics, conventional activism often falls
into the trap of promoting growth. Look at social activism that activates
the dormant economy of a neighborhood. Look at environmental activism that
grows organic supermarkets and solar cell industries. See how queer rights
activism ends up growing the wedding industry. See how media activism
fosters the growth of Silicon Valley and Chinese computer sweatshops by
promoting access-for-all participatory media.


AN END TO INNOVATION
=====================

De-activism embraces shrinkage. It looks for systems to deactivate - no
matter whether these systems are technological, commercial, social,
cultural, political, personal.


De-activism is a turn against accumulation - accumulation of stuff, of
ever-more layers of determinism and complexity. De-activism is about
leaving gaps and opening up undefined, new spaces.

Doing so, de-activism is strictly pragmatic. It entails no whatsoever
romanticism and zero nostalgia for a pre-modern, unalienated or off-urban
life. But it permits itself to indulge in obscure, obsolete and ineffective
systems, technologies and practices that have slipped under the PRISM radar
of this self-control society.

De-activism does not buy into any liberal or libertarian ideologies of
deregulation either. These ideologies are ultimately about economic growth
and accumulation of property. They only pretend to do away with systems
while actually installing new ones that are just as intransparent and even
less manageable than the ones they replace. (Bitcoin, the libertarian
alternative to conventional money, is a good example.)



DOWN WITH QUALITY
===================

And lastly, de-activism is not about quality over quantity. De-activism
opposes qualitative accumulation just as much as quantitative accumulation.
It embraces quality loss, at least aesthetically. It also makes no false
dialectical promises (like: "less is more") of a better life that is to be
gained.

De-activism is a deliberately open experiment, indeterministic, with
unpredictable outcomes. What will happen if we switch off and shrink? How
can we produce less goods, less services, less data - without this activity
becoming yet another system on top of everything else, one more layer of
accumulated complexity?

This is the fundamental paradox of de-activism. De-activism does not
pretend to ever solve this paradox, but embraces it as an (un)creative
challenge.

De-activism is our emancipation from self-imposed burnout, from Tiredness
Society, ADHD, Prozac, Effexor, Ritalin, from our own opportunism in doing
stuff that we know is a bubble. De-activism simply aims for the functional
decolonization of everyday life. It doesn't fetishize shrinking, and
therefore won't stop at itself. Probably, it will deactivate itself at some
point.

Hopefully.


WORM, Rotterdam, september 2013
______________________________________________________
* Verspreid via nettime-nl. Commercieel gebruik niet
* toegestaan zonder toestemming. <nettime-nl> is een
* open en ongemodereerde mailinglist over net-kritiek.
* Meer info, archief & anderstalige edities:
* http://www.nettime.org/.
* Contact: Menno Grootveld (rabotnik@xs4all.nl).